Boeddhistische Ksitigarbha's geloften belichamen compassie voor alle wezens

Heb je ooit nagedacht over de immense kracht en compassie die belichaamd wordt in de zin: "Totdat de hel leeg is, zweer ik geen Boeddhaschap te bereiken"? De Ksitigarbha Soetra , een fundamentele boeddhistische schriftuur, dient als een sleutel tot het ontsluiten van de diepgaande geloften van deze vereerde bodhisattva. Vandaag duiken we in de diepten van deze tekst om de grenzeloze wijsheid en genade van Ksitigarbha te verkennen.

De naam "Ksitigarbha" komt van de Sanskriet term "Kṣitigarbha." Als we het opsplitsen, betekent "Kṣiti" "aarde" of "land", wat de basis symboliseert die al het leven voedt en in stand houdt. "Garbha" heeft meerdere betekenissen, waaronder "baarmoeder", "schatkamer" of "verborgen kamer."

Dus, "Kṣitigarbha" kan worden geïnterpreteerd als "Aardeschatkist" of "Aardemoeder", wat de oneindige capaciteit van de aarde vertegenwoordigt om te voeden, te beschermen en te voorzien. Net als de aarde, die stil alle dingen draagt terwijl ze onzelfzuchtig geeft, belichaamt Ksitigarbha Bodhisattva een onwrikbare vastberadenheid om het lijden van alle wezens te verlichten.

In De Wonderbaarlijke Verslagen van Ksitigarbha Bodhisattva , legt Meester Sheng Yen uit dat "Ksitigarbha" het vermogen betekent om te verdragen en te handhaven. De term "aarde" duidt hier op stabiliteit en ondersteuning, net als de aarde zelf, die standvastig alle bestaan draagt.

De Soetra van de Grote Geloften van Ksitigarbha Bodhisattva , vertaald door de gerenommeerde monnik Xuanzang, beschrijft Ksitigarbha als "onwankelbaar als de aarde, diep in meditatie als een verborgen schat." Dit omvat de geduld, de enorme compassie en de diepe meditatieve kracht van de bodhisattva - kwaliteiten die hem in staat stellen de monumentale taak op zich te nemen om alle voelende wezens zonder uitzondering te bevrijden.

De volledige titel van de Ksitigarbha Soetra is De Soetra van de Oorspronkelijke Geloften van Ksitigarbha Bodhisattva , wat de nadruk legt op de focus op de fundamentele geloften van de bodhisattva. In het zesde hoofdstuk stelt de Boeddha: "Deze soetra heeft drie namen: De Oorspronkelijke Geloften van Ksitigarbha , De Oorspronkelijke Praktijken van Ksitigarbha , en De Oorspronkelijke Vastberadenheid van Ksitigarbha . Eonenlang heeft deze bodhisattva grote geloften gedaan om alle wezens ten goede te komen."

Volgens de soetra deed Ksitigarbha in vorige levens vier specifieke en buitengewone geloften, elk geworteld in het welzijn van voelende wezens:

• Eerste Gelofte: Alle Lijdende Wezens in de Zes Rijken Bevrijden
  In een ver verleden was Ksitigarbha de zoon van een edelman. Toen hij het majestueuze uiterlijk van de Boeddha "Leeuwenbrul van Voltooide Daden" tegenkwam, vroeg hij hoe hij een dergelijke pracht kon bereiken. De Boeddha antwoordde dat men enorme geloften moet doen en onvermoeibaar lijdende wezens over talloze eonen moet redden. Ontroerd zwoer de zoon van de edelman: "Vanaf deze dag, voor onmetelijke eonen, zal ik talloze middelen bedenken om alle lijdende wezens in de zes rijken te bevrijden, en hun bevrijding te verzekeren voordat ik de Boeddhaschap bereik." Dit is de oorsprong van Ksitigarbha's beroemde gelofte: "Alleen wanneer alle wezens bevrijd zijn, zal ik verlichting bereiken."
• Tweede Gelofte: Zijn Moeder Redden van de Lagere Rijken
  In een ander leven was Ksitigarbha een Brahmin-meisje wiens moeder de leringen van de Boeddha verwierp en de Dharma belasterde. Na de dood van haar moeder, wist het meisje dat de negatieve karma van haar moeder haar naar de hel zou leiden, en verkocht ze haar bezittingen om offers te brengen in een tempel van de Boeddha "Koning van Meditatieve Concentratie." Door haar toewijding werden niet alleen haar moeder, maar alle wezens in de hel die dag bevrijd. Het meisje zwoer toen: "In toekomstige eonen zal ik oneindige middelen gebruiken om alle wezens te redden die lijden aan negatief karma." Deze gelofte transformeerde persoonlijke kinderlijke vroomheid in universele compassie.
• Derde Gelofte: De Boeddhaschap Uitstellen Totdat Alle Wezens Bevrijd Zijn
  Eonen geleden namen twee koningen - de ene die naar de Boeddhaschap streefde om zijn volk te redden, de andere die zwoer de verlichting uit te stellen totdat alle verloren wezens bevrijd waren - tegenovergestelde besluiten. De laatste koning, later herboren als Ksitigarbha, blijft tot op de dag van vandaag een bodhisattva en vervult zijn belofte om dwalende zielen te begeleiden.
• Vierde Gelofte: "De Hel Zal Niet Leeg Zijn Totdat Ik de Boeddhaschap Bereik"
  Als een vrome dochter genaamd Heldere Ogen, zag Ksitigarbha hoe haar moeder door ongezonde daden in de hel terechtkwam. Ze verklaarde: "Vanaf dit moment tot in de eeuwigheid, zweer ik alle wezens in de hel, de hongerige geesten en de dierenrijken te redden. Alleen wanneer ze allemaal bevrijd zijn, zal ik de Boeddhaschap bereiken." Deze iconische gelofte weerspiegelt Ksitigarbha's onwrikbare toewijding aan de verdoemden.

De Ksitigarbha Soetra werd door de Boeddha uitgesproken drie maanden voor zijn parinirvana, tijdens een toespraak in de Trayastrimsa Hemel om de vriendelijkheid van zijn moeder te vergelden. Toch richt de soetra zich minder op Koningin Maya en meer op de daden van Ksitigarbha. Waarom?

Zoals uitgelegd in Commentaren op de Ksitigarbha Soetra , vertrouwde de Boeddha Ksitigarbha de redding van wezens toe gedurende de 567 miljoen jaar tussen zijn vertrek en de komst van Maitreya Boeddha. Deze daad van kinderlijke dankbaarheid resoneerde met Ksitigarbha's eigen compassie, waardoor hij naar de vergadering werd getrokken.

De hemelse bijeenkomst omvatte talloze boeddha's, bodhisattva's, deva's, geesten en beschermers van de aardse en onderwereldrijken. Toen de Boeddha Manjushri Bodhisattva vroeg om de aanwezigen te tellen, faalde zelfs zijn goddelijke visie. Deze wezens, onthulde de Boeddha, vertegenwoordigden allen die Ksitigarbha had gered, zou redden of zou inspireren - het bewijs van zijn alomtegenwoordige genade in de zes rijken.

Door dialogen met de Boeddha werden Ksitigarbha's geloften en methoden uiteengezet aan de vergadering, waaronder Koningin Maya, Samantabhadra, Avalokiteshvara, de Vier Hemelse Koningen en Yama, heer van de onderwereld. Deze diversiteit symboliseert Ksitigarbha's onvermoeibare inspanningen door tijd en ruimte om het lijden te verlichten waar het ook bestaat.